سیستم اعلام حریق یکی از مهمترین تجهیزات ایمنساز در ساختمانها به شمار میرود.
همانطور که از نامش پیداست این سیستم با تشخیص بهموقع آتشسوزی و اعلام آن، از گسترش آتش پیشگیری کرده و فرصت خوبی برای فرار ایجاد میکند. پیداست که در این حالت عملیات اطفای حریق از سوی آتشنشانها نیز با سرعت بیشتری دنبال میشود.
سیستم اعلام حریق چیست؟
سیستم اعلام حریق مجموعهای از چند دستگاه کارآمد است که بهمنظور تشخیص بهموقع حریق، گرد هم آمدهاند. این سیستم از دتکتورهای حساس به دود، حرارت و گاز مونواکسید کربن ساختهشده که فاکتورهای آتش را بهسرعت تشخیص داده و از طریق هشدارهای صوتی و یا تصویری به اطلاع ساکنین میرسانند.
سیستمهای اطفای حریق از سه بخش اصلی تشکیلشده که هر یک کارکرد مخصوص خود را دارد.
بخش اول مربوط به تجهیزات تشخیص حریق و یا دتکتورهاست که بهمنظور شناسایی آتش به کار میروند.
بخش دیگر شامل سیستم اعلام حریق است که شامل فلاشرها و آژیرها میشود.
ارتباط میان دتکتورها و ابزار اعلام حریق از طریق پنل مرکزی انجام میشود.
به شکل جزئیتر اجزای سیستم اعلام حریق شامل موارد زیر میشود:
- کنترل پنل سیستم اعلام حریق
- دتکتور دود، حرارت، ترکیبی، شعله
- بیم دتکتور
- شستی اعلام حریق
- زنگ اخبار، آژیر اعلامخطر
- مقاومت انتهای خط
- منبع تغذیه اصلی، منبع تغذیه ثانویه یا پشتیبان، باتری پشتیبان
- نمایشگر LED، فلاشر
انواع مختلف سیستم اعلام حریق
سیستم اعلام حریق از جنبه نحوه کارکرد در ابتدای کار به 2 دسته کلی سیستمهای دستی و خودکار تقسیم میشود.
- سیستم اعلام حریق دستی
در این سیستم اعلام حریق به شکل دستی انجام میشود. برای تمام ساختمانهایی که به سیستم اعلام حریق مجهز شدهاند، استفاده از نوع دستی در کنار انواع سیستمهای خودکار ضروری است.
- سیستم اعلام حریق خودکار
در این نوع سیستمها حسگرهای حساس وظیفه اعلام حریق را به عهده میگیرند.
سیستم اعلام حریق خودکار در دودسته دیگر قابلبررسی است.
- سیستم اعلام حریق خودکار موضعی: در این سیستم بر روی هر یک از دتکتورها یک آژیر نصب میشود. دتکتورها میبایست 5 سال عمر مفید داشته باشند و به باتریهای مناسب مجهز شوند.
- سیستم اعلام حریق خودکار مرکزی: در این نوع سیستمها، دتکتور سیگنال آتش را به پنل و پنل به آژیرها میرساند. این دسته از سیستمهای اعلام حریق به سه دسته متعارف، آدرس پذیر و بیسیم تقسیم میشوند.
نحوه عملکرد سیستم اعلام حریق
در سیستم اعلام حریق تشخیصدهندهها با عنوان دتکتور بهکاررفتهاند که در برابر فاکتورهای آتش همچون دود، حرارت و مونوکسید کربن حساس هستند. در سیستمهای خودکار موضوعی، پس از تماس فاکتورهای آتش با دتکتورها، آژیرها به صدا درمیآیند.
این در حالیست که در سیستمهای اعلام حریق مرکزی، پس از آتشسوزی و پخش دود و حرارت، دتکتور به شکل خودکار، اخطار آتش را به پنل سیستم منتقل میکند. در ادامه پنل مرکزی فلاشها و صداگیرها را فعال کرده و آبپاشها را نیز روشن میکند.
در سیستمهای مرکزی بدون سیم، سیگنال آتش از طریق فرکانس رادیویی از دتکتورها به پنل میرسد. این دسته از سیستمها بهترین و پیشرفتهترین نوع سیستمهای اعلام حریق هستند که به شکل گسترده مورداستفاده قرار میگیرند. در سیستمهای اعلام حریق مرکزی از نوع آدرس پذیر، منطقه حریق بر روی پنل سیستم به نمایش درمیآید.
در برخی از سیستمها اخطار آتش از طریق آژیر به ساکنین ساختمان منتقل میشود.
بسته به اینکه سیستم اعلام حریق نصبشده در ساختمان از چه نوعی باشد، هشدار آتش از طریق صدای بوق، ناقوس و یا بلندگوی پیامرسان به ساکنین منتقل میشود.
همچنین بخوانید: عایق الاستومری
سخن پایانی
سیستم اعلام حریق مجموعه از سیستمهای تشخیصدهنده، اعلامکننده و پنل ها مدیریتی است که به تشخیص بهموقع آتشسوزی کمک میکنند. بهکارگیری این سیستمها در اماکن اداری و آپارتمانها، علاوه بر اینکه موجب تشخیص بهموقع آتش شده و به اطفای سریع آن کمک میکند، به ساکنین نیز فرصتی برای فرار از محل حریق میدهد. در مجموعه KTA دقیقترین و کاربردیترین سیستمهای اعلام حریق به فروش میرسد.